Bilim, insanın kendi kendini sorgulaması olarak kabul eder refleksiz düşünceyi.Her şeyden şüphe etmek,kendini sorgulamak insan olmayı anlamlı kılan güçlü bir yanımız aslında.Bazen de meraklarımız,aşklarımız,erişemediğimiz ideallerimiz,yaşımız ne olursa olsun hayallerimiz ve umutlarımız.İnsan olmanın vasfı diğer canlılardan farkımız sorgulamak.Yastığa başımızı koyduğumuzda uyumadan önce kendi kendimiz ile muhakeme.Bu gün Allah için ne yaptım,insanlık için ne yaptım,kendim için ne yaptım?.Eğer cevap suskunluk ise koskoca bir gün çöp.Her inançlı kul için dini ne olursa olsun Allah için ibadet,insanlık için,bir ağaç dikmek ki şu an tam mevsimi veya bir sokak hayvanına bir kap yiyecek veya havanın soğuk olduğu şu günlerde bir sokak hayvanı için bir barınak,kendim için ne yaptım sorusu ise menfaat olmaksızın insanlara pozitif yaklaştım.Eğer bunlardan birini yaptıysak o gün bizim için değerli bir gündür.Belki çok negatif bir düşünce olarak gelecek sizlere ama belirli bir yaştan sonra uzağı veya yakını göremiyorsan demek ki artık geri sayım başlamıştır.Demek ki Allah seni uzaklardaki ve yakınlardaki dünya nimetlerinden seni mahrum etmeye seni öbür tarafa hazırlamaya başlamıştır.Çok mu karamsarım hayır, sadece realist olduğumu düşünüyorum.Dünya üzerinde Allah’ın yarattığı ve en üstün varlık olduğunu ve tüm varlığı onun emrine verdiği insan olduğu gerçeğini düşünürsek,eğer onları bir aparat diye tabir edilen gözlüksüz göremiyorsak bu uyarıyı göz ardı etmememiz gerekir.Diyeceksiniz ki çok şükür tüm ihtiyaçlarımı kendim karşılayabiliyorum.Ben de diyorum ki şükürler olsun Rabbim kimseyi kimseye muhtaç etmesin.Elden ayaktan kesmesin.Kulu kula muhtaç eylemesin.